شيوه و رفتار امام علي عليه‌السلام با فرزندانش، بر‌‌ همان مبنايي استوار بود كه خود بر آن اساس، از سوي پيغمبر اكرم صلي‌الله‌عليه‌وآله تربيت شده بود و معتقد بود كه فرزند را بر پدر و پدر را بر فرزند حقوقي متقابل است؛ «حق فرزند بر پدر آن است كه بر او نامي نيك بگذارد. ادب نيكو و پسنديده بياموزد و قرآن را به او آموزش دهد و در مقابل، حق پدر به فرزند آن است كه از پدر فرمان برد، جز آنجا كه اطاعت از پدر، در مسير سرپيچي از فرمان خداوند باشد.