جانم فدای رهبر

خوش اخلاق به کسی گفته می‌شود که با گشاده‌رویى، زبانی ملایم و برخوردی شاد و محبت‌آمیز با مردم روبرو می‌شود، و در هر شرایطی این توانایی را دارد که با خوش‌رویى برخورد کند.
بعضى از مردم به طور طبیعى خوش اخلاق و خوش برخوردند و این یکى از مواهب الهى است که نصیب هر کس نمی‌شود. کسی که دارای اخلاق نیکو است، باید خدا را با تمام وجودش شکر گوید، ولى گروهى چنین نیستند، اما می‌توانند با تمرین و ممارست و به کار بستن اصولی دقیق، حسن خلق و خوش اخلاقی را در وجود خود زنده کنند و چنان در عمق جانشان نفوذ کند که طبیعت ثانویّه شود. برخی از راه‌کارهای تحصیل خوش اخلاقى و مبارزه با بداخلاقى، عبارت‌اند از: توجه به ارزش و آثار معنوی و مادی خوش اخلاقى و آثار نیک آن و همچنین زشتى بداخلاقى، تمرین و ممارست، مطالعه احوال انسان‌های خوش اخلاق و بداخلاق و پرورش عواطف انسانی.
در روایات برای خوش اخلاقی و خوش‌رویی آثاری همچون از بین بردن گناهان، زدودن کینه‌ها، جلب محبت خدا و مردم ذکر شده است.

خوش اخلاقی را تمرین کنیم
خوش اخلاقی گاهی در طبیعت و سرشت کسی وجود دارد که نعمتی بزرگ است و شکرش واجب. بسیاری از کودکان از همان اوان کودکی صفاتی همچون صبور بودن، قانع بودن، و آرام بودن را از خود بروز می دهند اینها کسانی هستند که خوش خلقی را بدون زحمت از راه طبیعت و ژنتیک به دست آورده اند. اما بسیاری نیز هستند که طبیعت تند و آشفته ای دارند این افراد برای بدست آوردن خوش اخلاقی باید زحمت بکشند. صبر و استقامت، مدارا و فرو بردن خشمشان را تمرین کنند. بدیهی است که خوش اخلاقی از سوی این افراد ارزشمندتر و با فضیلت تر است. این تفاوتها نزد خداوند پوشیده نیست و خدای بزرگ به کسانی که برای بدست آوردن اخلاق نیک تلاش می کنند، اجر می دهد. اسحاق بن عمار از امام ششم علیه السّلام نقل می کند که میفرمود: اخلاق بخششى است از جانب خدا که او را به کسى که میخواهد میدهد بعضى از خوى‏ها طبیعى و جزء سرشت و بعضى از آن مربوط به تصمیم و تمرین است. عرض کردم کدام یک از این دو نوع با ارزش‏تر است؟ فرمود آن کس که با تصمیم و اراده خود اخلاقى را کسب میکند برتر است چون کسى که خوى و اخلاقى در سرشت و طبیعت او است غیر آن روش را نمیتواند داشته باشد ولى آن کس که با اراده خود روش نیکى را اتخاذ مینماید بر خلاف طبع خود مشکلات اطاعت را تحمل میکند و صبر مینماید پس او برتر است. (بحارالانوار، ترجمه ج 67 و 68، ج‏2، ص 381)

قَالَ رَسُولُ اللهِ(صلی الله علیه و آله) لَوْ کَانَ حُسْنُ الْخُلُقِ خَلْقاً یُرَى مَا کَانَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَیْ‏ءٌ أَحْسَنَ مِنْهُ وَ لَوْ کَانَ الْخُرْقُ خَلْقاً یُرَى مَا کَانَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ شَیْ‏ءٌ أَقْبَحَ مِنْهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَیُبْلِغُ الْعَبْدَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِم.(بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏68، ص 392،باب 9) رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود. اگر خوش خلقى موجود خارجى دیده ‏شدنى بود زیباترین مخلوقات می بود و اگر زشت‏خوئى هم موجود خارجى دیده‏ شدنى بود در زشت‏ترین قیافه‏ها دیده میشد و خداوند بنده را در اثر داشتن حسن خلق به مقام و درجه روزه‏دار شب زنده دار می رساند.

امام صادق (ع) می فرماید :هر کس بیشتر دوستدار ما خاندان عصمت و طهارت باشد به زن ها نیز بیشتر دوستی می کند .
منبع: بحار الانوار ج103ص227

قلبم به هوای حرمت دربدر است
چشمان ترم به کوله بار سفراست
گفتم به همه که اربعین در حرمم
ارباب ببین آبرویم در خطر است