خوش اخلاقی را تمرین کنیم
خوش اخلاقی گاهی در طبیعت و سرشت کسی وجود دارد که نعمتی بزرگ است و شکرش واجب. بسیاری از کودکان از همان اوان کودکی صفاتی همچون صبور بودن، قانع بودن، و آرام بودن را از خود بروز می دهند اینها کسانی هستند که خوش خلقی را بدون زحمت از راه طبیعت و ژنتیک به دست آورده اند. اما بسیاری نیز هستند که طبیعت تند و آشفته ای دارند این افراد برای بدست آوردن خوش اخلاقی باید زحمت بکشند. صبر و استقامت، مدارا و فرو بردن خشمشان را تمرین کنند. بدیهی است که خوش اخلاقی از سوی این افراد ارزشمندتر و با فضیلت تر است. این تفاوتها نزد خداوند پوشیده نیست و خدای بزرگ به کسانی که برای بدست آوردن اخلاق نیک تلاش می کنند، اجر می دهد. اسحاق بن عمار از امام ششم علیه السّلام نقل می کند که میفرمود: اخلاق بخششى است از جانب خدا که او را به کسى که میخواهد میدهد بعضى از خوى‏ها طبیعى و جزء سرشت و بعضى از آن مربوط به تصمیم و تمرین است. عرض کردم کدام یک از این دو نوع با ارزش‏تر است؟ فرمود آن کس که با تصمیم و اراده خود اخلاقى را کسب میکند برتر است چون کسى که خوى و اخلاقى در سرشت و طبیعت او است غیر آن روش را نمیتواند داشته باشد ولى آن کس که با اراده خود روش نیکى را اتخاذ مینماید بر خلاف طبع خود مشکلات اطاعت را تحمل میکند و صبر مینماید پس او برتر است. (بحارالانوار، ترجمه ج 67 و 68، ج‏2، ص 381)