جانم فدای رهبر

پاسخ: علت اصلي نماز خواندن ما تنها و تنها واجب بودن آن است؛ يعني ما نماز را به جهت اين كه دستور خداوند و تكليفي شرعي بر عهده

ما است، به جا مي آوريم؛ هرچند به روشني مي دانيم كه نماز آثار و بركات متعدد جسمي و روحي و فردي و اجتماعي براي ما دارد؛ با همه

اين ها مي توان پرسيد: چرا نماز واجب است و چرا اين تكليف براي ما در نظر گرفته شده است؟

در پاسخ مي گوييم وجوب، يكي از احكام پنج گانه شرعي است كه در شريعت و از جانب شارع مقدس كه خداوند متعال باشد، براي نظام

دادن به ساختار بندگي بندگان تنظيم شده است؛ در نتيجه، از آن جا كه پذيرش شريعت و عمل به آن، در مرتبه اي بعد از پذيرش اصل دين و

اثبات نبوت و پذيرش خداوند از راه عقل و برهان است، در مورد شريعت چرايي و چگونگي عقلي معنا ندارد. بهترين پاسخ در مورد چرايي وجوب

عبادات و ديگر وظايف آن است كه خداوند فرموده است

گل  رفت و شمیم  خوشش اینجاست هنوز

بلبل به هوای گل چه شیداست هنوز

رفتی ز جهان اگر چه ای روح خدا

لیکن علم مهر تو برپاست هنوز

رحلت جانسوز امام خمینی (ره ) تسلیت باد.

 بصيرت و بينش امام

بصيرت، بينايي و ديدن مسائل و عمق زواياي امور، از ويژگي هاي شخصيتي امام خميني (ره) به شمار مي رفت که در فراز و نشيب هاي مسايل، از آن استفاده مي کردند. ايشان نقل مي کنند که: ” گاهي کسي پيش من آمده، شروع به صحبت مي کند (؛ولي) هنوز حرفش تمام نشده، مي فهمم که آن چه مي خواهد بگويد، چه نقشه اي دارد و چه نتيجه اي مي خواهد از اين ملاقات بگيرد.”

حضرت علی (ع)فرمودند: قرآن ظاهرش شگفت آور و نیکو و باطنش  ژرف و بی پایان است.

     قرآن اقیانوسی است بیکران که رسیدن به اعماقش جزبرای ائمّه هد ی علیهم السلام    

  میسرنیست وغیرازمعصومین کسی  نمی تواند به کُنه وذات قرآن وآیاتش دست رسی پیدا کند.

     ولی در عین حال هم قرآن وهم ا ئمّه معصومین به مردم  توصیه می کنند در آیات قرآنی  تدبُّر کنند قرآن در این زمینه می فرماید : 

  کِتابٌ اَنْزَلْناهُ اِ لَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبرَّوُا آیاتِه (  این کتابی است پر برکت که برتو نازل کردهایم تادر آیات آن تدبرکنند )

فعل واجبات و ترک محرمات ،پس از آن انجام مستحبات را حتی المقدور به جای آورد و ترک مکرو هات کند از مستحبات ،نماز شب و بیداری قبل از اذان صبح را بسیار اهمیت دهد همچنین نماز اول وقت ،قرائت قرآن ،توسل به رسول الله و اولادش را ترک نکند . 

منبع :کتاب رسائل عرفانی آیت الله حاج شیخ علی سعادت پرور